Boşanma Sürecindeki Ebeveyn Çocuk İlişkisi

Boşanma, hukuk yönünden evlilik sözleşmesinin sona ermesi, ruhsal açıdan ise ailenin bölünmesine ya da tümden dağılmasına yol açan ve bütün aile üyelerini sarsan karmaşık bir olaydır. Günümüzde çekirdek aile yapısı boşanma nedeniyle parçalanmakta ve parçalanan aile üyelerinden her biri belli oranlarda, evliliği yürütememenin ağırlığı ile psikolojik travmalar yaşamaktadırlar. Ancak bu süreçte psikolojik yönden en çok etkilenen çocuklar olmaktadır.

Alınan boşanma kararı çocuğa anne babanın her ikisi tarafından anlatılmalı, çocuk boşanmadan sonra yaşamında ne gibi değişiklikler olacağı konusunda bilgilendirilmelidir. Çocuklara boşanma sırasında söylenmesi gereken en önemli konulardan biri ebeveynleri tarafından sevildikleridir. Onlara, eşler arasındaki sevginin, onların sevgisiyle ilgili olmadığı, ayrılmalarının anne ve baba olarak sorumluluk ve sevgilerinin yok olması anlamına gelmediği anlatılmalıdır. Onların, ebeveynlerinin kendisine duyduğu sevginin sonsuza kadar süreceğini bilmeye ihtiyaçları vardır.

Boşanan eşler çocuklarına gelecekle ilgili tutarlı bir yapı sunmalıdırlar. Tutarlı söz ve davranışlar ve sevgi vererek onların yeniden güven duygusu oluşturmalarına imkan verilmelidir. Çünkü boşanma sırasında çocuklarda ilk etkilenen güven duygusudur. Çocuklar ebeveynlerinin boşanmasıyla kimsesiz kalacaklarından korkarlar. “Birbirlerini terk ettikleri gibi beni de mi terk edecekler” acaba diye düşünürler. Bu nedenle evden ayrılan ebeveyn, çocuklarla görüşmek için belirlediği gün ve saatlere özen göstermeli, randevulara sadık kalmalı ve yapılan planlara uymalıdır. Boşanma öncesi, boşanma esnası ve sonrasında çocuklarını yaşanan tartışmaların içine sokmamalı ayrıca onların taraf olmasına yol açacak tutumlardan kaçınmalıdırlar. Diğer ebeveyne dair kötü hiçbir söz söylememeli, hiçbir uzaklaştırıcı, suçlayıcı, soğutucu tavır içine girmemelidirler. Bu gergin ortamdan her iki tarafın ailesi uzak tutulmalı, çocuğun anne yanındayken olabildiğince anne-çocuk beraberliğini, baba yanındayken de baba çocuk beraberliğini yaşamasına ortam hazırlamalıdırlar. Her iki taraf da yaşam boyu çocuğun anne babası olacağının bilincinde ilişkilerini uygarca sürdürebilmelidir.

Boşanmış ebeveynler çocuklarına sürekli ne düşündüklerini sormalıdırlar. İlk tepkilerinin sessizlik olması boşanma kararını anlamış ve kabul etmiş oldukları anlamına gelmez. Bazı çocuklar duyduklarını duymamış gibi yapar ve hiçbir şeyin değişmeyeceğine inanarak konuşmayı reddedebilir veya konuyu değiştirmeye çalışabilirler. Bunlar olayı inkar belirtileridir. Okulda ve sosyal yaşamında başarısız oldukça çocuğun benlik saygısı azalır. Boşanma ortamı da benlik saygısının azalmasının en önemli nedenidir. Bu gerçekten yola çıkarak çocuğun arkadaş ilişkileri geliştirilmeli, çocuğun aktif spor yapmasına veya bir enstrüman çalmasına olanak hazırlanmalıdır.

Kaynakça:

Öngören,S.(2017), Boşanma ve Boşanmanın Erken Çocukluk Dönemi Çocuklar Üzerindeki Etkileri,Uluslararası Eğitim Bilimleri Dergisi