Madalyonun Diğer Yüzü: Via

Auggie Pullman, yaşıtları olan diğer çocuklardan biraz farklıdır. Yüzünde ciddi bir deformasyon vardır. Annesi evde eğitim vermektedir ve artık diğer yaşıtları gibi okula başlaması gerektiği konusunda onu cesaretlendirmesi üzerine okula başlamıştır.

Auggie astronot kaskıyla dışarıda gezmesine rağmen okulda onu çıkartarak ilk gün herkesin ona bakması ve dikkat çekmesi üzerine rahatsız olmaktadır. Eve gelerek günün nasıl geçtiğini soran ailesine karşı sert tepkiler vermesi üzerine annesi kendi yüzündeki kırışıklarında hepsinin bir anlamı olduğunu söyleyerek destek olmaktadır.

Auggies'in ablası Via tacını yitirmiş bir kraldır. Diğerlerinden farklı olarak ilk çocuk olmasının zorluklarının dışında daha özel bir durumu bulunmakta olan kardeşi dünyaya geldikten sonra yüzünde bir sürü ameliyat geçirmesine rağmen diğer insanlara göre halen ''normal'' sayılmayacak bir görünüşü bulunduğu için her zaman geri planda olmuştur. Bu durum Via'nın kardeşi doğduktan sonra evrenin onun etrafında döndüğünü kanıtlayacak olan şu sözlerinden anlaşılmaktadır: ''Auggie bizim güneşimiz ve bizde yörüngesinde dönen gezegenleriz.'' Evrenin bu şekilde olmasına alışmış ya da alışmak zorunda kalmış,olgun,sabırlı bir kişiliğe sahip olmuştur.

Via sürekli yalnız hissetmekte en önemlisi de gerçekten etrafında kimse olmadığı için değil kalabalıklar içinde özellikle Auggie doğduktan sonra aile ortamında kendini kocaman bir yalnızlığın içinde bulmuştur. Varoluşsal psikolojiye göre insan hayatta yalnızdır ve bununla yüzleşmesi gerekmektedir.Via'nın yüzleşme süreci ise sancılı geçmektedir.Bu yalnızlığında ona eşlik edebilecek olan yakın arkadaşıyla da arasına giren mesafeden sonra kendini dahada yalnız hissetmesine rağmen her zaman kardeşine okul sürecinde yeni yaşantısına uyum sağlaması için destek olup fedakarlık yapmıştır. Kardeşinin gününün nasıl geçtiğine göre mutlulukları şekillenen bir kısır döngü zincirinde makinedeki çarklar gibi birbirlerini hareket ettirmiş ama bu duruma alışkın olsa da mutlu mudur diye sorulduğunda evet cevabını duymak bir mucize olurdu. Sadece alışmıştı.Alışmanın mutluluktan ne kadar uzak bir kavram olduğunu anlamamıza fırsat sunmuştu.

Via hayata katılıp yaşamak varken gözlemci mi olmayı seçmişti fark etmeden? Tiyatroda baş rolü oynamasından sonra ailesinin ilgisini dahada yakından hissetmiş artık sahnenin arkasında değil önündedir ve ailesinin desteği onu çok mutlu etmiştir.

Auggie süreç içerisinde bir sürü arkadaşlık edinmiş ve okulundaki kişilere bireysel farklılıklarımızın olabileceğini sadece fiziksel görüntüye odaklanmak yerine kişiliğine de bakmaları gerektiğini fark ettirmiştir.Onlara bakmak ile görmek arasında fark olduğunu ve içlerine odaklanmaları gerektiğini öğretmiştir.

Auggie'nin şu sözleriyle film sonlanır: ''Büyüklük sadece güçlü olmakta yatmamaktadır gücün doğru yönde kullanılmasında yatmaktadır. Kız ya da erkek örnek olarak başkalarının kalbini kazanabilen kişi büyük biridir. Bunu da özbenliğiyle yapmaktadır. Nazik olun çünkü herkes zorlu bir savaşın içinden geçmektedir. İnsanları gerçekten tanımak istiyorsanız yapmanız gereken onlara bakmaktır.''

Büşra GÜLER
Psikolojik Danışman